Maandag Dag 12 Dinsdag Dag 13 naar Underberg

Dag 13 en 14 Underberg 
Helaas gisteren dag 13 geen blog kunnen maken ivm geen Wifi, dus schrijf ik deze nu, in Underberg en het is 17.04 uur plaatselijke tijd.
Wij zijn gister om 10.00 vertrokken uit Kwadukuzo en moesten naar Underberg.
Dit is een rit van +|_ 300 km waarvan de eerste 14 km over een weg ging met kuilen,gaten,keien en steenslag, oftewel wij moesten de berg weer af, vanaf onze Lodge.
Over deze 14 km hebben wij ongeveer 45 minuten gedaan, en waren voor de zoveelste keer weer geheel door elkaar geschud.
(Wij gaan ook proberen in Port Elizabeth om een 4x4 te huren) maar dit terzijde.
Onderweg zijn wij een keer gestopt, om een cappuccino te nuttigen.

Er was onderweg weinig voor te stoppen.
Zelfs voor onze vrienden, hoefden wij niet te stoppen ( waarschijnlijk hadden zij een vrije dag) dus konden wij redelijk doorrijden.
Aangekomen in Underberg zei Tante Truus, over 400 meter linksaf wij links af 
en toen zei Tante Truus over 200 meter heeft u,uw bestemming bereikt.
Wij keken al eens om ons heen, maar in de weide omtrek geen huis te zien, maar ja we moeste nog 150 meter, nog steeds niets te zien, toen zei Tante Truus, Bestemming bereikt.
Daar stonden wij dan ergens op een zandpad, en in de weide omgeving niets te bekennen.
Ik zeg tegen Tante Truus, volgens mij heb je het deze keer niet goed, meid.
Wij opnieuw de coordinaten, erin gezet, toen Zei Tante Truus, keer om, en over 200 meter rechts af, wat bleek wij moesten nog 4.5 km rijden, maar op Tante Truus stond 25 minuten rijden.
wij weer een berg op, met een weg, die weg was, oftewel een grote gatenkaas weg, dus logisch dat Tante Truus zei dat het 25 minuten rijden was.
Want we moesten steil omhoog, met bochten en nog eens bochten.
Elke keer als ik op zo'n weg rijd, denk ik, hoop dat de onderkant er aan blijft zitten, of dat ik niet de uitlaat verlies.
Maar na 25 minuten waren wij eindelijk waar wij wezen moesten.
De auto geparkeerd, en toen op zoek, naar iets of iemand, na enkele malen over het terrein te hebben gelopen en te zoeken, naar eventuele bordjes als, receptie, zwembad, bar, restaurant, zeg ik tegen Ger, misschien is dit een ingang, achterin, ( wij zagen wel 2 lodge's die aan elkaar geschakeld waren) misschien is er nog een ingang, en zijn wij dan bij de receptie.
Wij weer in de auto,terrein af en rechts af het bospad weer op, op een gegeven moment kwamen wij bij een huis met nummer 13, wij moesten zijn op 11, dus toch maar weer terug gereden, auto weer geparkeerd, en toen ben ik maar eens gaan bellen, hello, en daar achteraan,kwamen nog een hele sloot woorden, toen het stil was aan de andere kant van de lijn zei ik, hello whit Koos, we rent a house bij you, and we are now on the parking en wij zien nobaddy.
De mond aan de andere kant van de lijn ging weer open, en weer een enorm geratel, en het enige wat ik zo snel hoorden was, I phone, en ik zeg,okay, wij wait hier.
Ik dacht ik ga maar weer een een rondje lopen, wie weet kom ik iemand tegen, en ja, plotseling kwam er iemand uit de struiken, met een schoffel, en nog wat ander tuin gereedschap.
In zijn rechterhand had hij een telefoon, en daarin was hij aan het praten, ik zeg hello sir, de man met de telefoon zegt, wan moment sir, en ik hoor hem in de telefoon zeggen okay, yes, yes, i zal do it.
De man zegt tegen mij, i go looking for you sombady, ik zeg Ok, i wait here.
Later bleek het de tuinman te zijn.
Na enkele minuten kwam hij terug en zei, se coming, wij zeiden thnx, en de man ging weer verder, en verdween in een schuur.
Toen kwam er een klein vrouwtje aan, in een blauw kostuum, met een prachtige glimlach op haar gezicht, en zij zei, hello how are you, Ger en ik zeiden in koor fine,
ze gaf ons een hand en zei, i am happiness, I am Koos, and Ger zei, I am Gerard.
 Happiness vroeg aan ons, where are your wife's, ik zeg we are alone, Happiness keek alsof zij water zag branden en in haar ogen zag ik ook iets van, hm 2 mannen. Snel zei ik ouwer wife, is home, Happiness zei, oh, okay en was gerust gesteld.
Toen zei Happiness, come than laat ik Your Lodge zien, en ja hoor dat waren de Lodge's  die aan elkaar geschakeld waren.
Happiness zij, my boss see, that er 4 people come, no whe are alone, okay zei Happiness weer, en ging ons voor naar binnen, in de eerste Lodge. Happiness zei you can't sleep here, een groot 2 persoons bed stond er in de slaapkamer, ik zeg we asked for 2 twins beds, Happiness keek mij weer aan zo van, ben ik al klaar? en ze zei you can't sleep in the adder room.
Wat bleek wij hadden ieder een eigen Lodge, wat een luxe.

De enige luxe die ontbrak was de wifi, niet dat het heel belangrijk is, maar om het thuisfront even gerust te stellen, is het wel handig.
Even later hoorde ik Gerard druk praten, ik dacht, met wie staat hij nu te praten, wetend, dat Ger, Yes,No, en hello, kan zeggen, was ik toch wel benieuwd, ik loop naar de Lodge van Ger, staat hij gewoon Nederlands te praten met de eigenaars van de Lodge. 
Even later zijn wij naar beneden gereden, ( weer dat hele stuk over de zandweg) om bij de spar boodschappen te doen, wij wilde gaan braaien, er stond daar een hele grote braai.
Zo gezegd, zo gedaan, vlees, kolen,aanmaakblokjes,zout en peper en saus gehaald, en wij weer naar boven.
Heerlijk gegeten,en ik ben vroeg naar bed gegaan, ik was moe.

Vandaag Dinsdag 14 febr. hebben wij voor het eerst, zelf ontbijt gemaakt, want anders moesten wij weer naar beneden, om te gaan ontbijten, dus bij de spar hadden wij, brood, boter, kaas, eieren, jam, en bacon mee genomen.
Na het ontbijt wilden wij de Drakensbergen gaan verkennen, toen wij beneden waren, zijn wij even snel koffie wezen drinken, en meteen even van de wifi gebruik gemaakt, om de mail te checken.
Toen zijn wij de Drakensbergen in gereden, wat een schitterend gebied.
De Drakensbergen (Afrikaans: Drakensberge) is een keten van bergen in Zuid-Afrika, die tot 3482 meter hoogte reiken en daarmee de hoogste van het land zijn. In de taal van de Zoeloes heet de bergketen uKhahlamba, wat "barrière van speren" betekent.
Wij hebben daar een paar uur rond gereden, en ergens boven op een top, cappuccino gedronken en van het prachtige uitzicht genoten.

Op de terug weg nog even langs een kaas makerij geweest

Toen terug naar Underberg. Underberg is een plaats in de Zuid-Afrikaanse provincie KwaZoeloe-Natal en grenst aan Lesotho. In 2011 telde het dorp 2694 inwoners[1]. Underberg werd gesticht in 1917, toen er een spoorlijn werd aangelegd vanuit Pietermaritzburg. De belangrijkste bron van inkomsten is er de landbouw, terwijl het toerisme de tweede plaats inneemt.
De plaats ligt aan de voet van de Hlogoma Peak, een 1900 meter hoge berg in de Drakensbergen, een bergketen in het zuidoosten van Zuid-Afrika. Deze locatie verklaart tevens de naam van de plaats. Underberg heeft zich ontwikkeld tot een startpunt voor toeristische activiteiten in de nabijgelegen bergen. In 2007 werd de Southern Drakensberg Community Tourism Organisation opgezet om het toerisme in de regio te promoten. 
Nu ik dit afschrijf (ik was al begonnen met schrijven toen wij terug van de Drakensbergen kwamen) zitten wij te eten, en kan ik straks deze blog posten.
Morgen wordt ik (helaas gaat Ger niet mee) om 9.00 uur opgehaald, om de Sanipass tour te gaan rijden, dit is een 3 km hoge pas, die je alleen maar kan berijden met een 4x4 jeep, met een normale auto is dit absoluut onmogelijk, morgen meer hierover
Ook, ga ik straks, voor de eerste keer in het donker, terug naar boven,rijden.

Wordt vervolgd.