Maandag Dag 5 van Z-A naar Swaziland

Dag 5 van Z-A naar Swaziland

Wij lagen zondag vroeg in bed 21.00 uur (dat heb je met oude mannen)Zo, vanmorgen vroeg opgestaan, toen ik de deur van ons huis opendeed stond er een Nyala voor. Schrok me een ongeluk, maar wel leuk natuurlijk.
Toen zijn wij gaan ontbijten, met onze zuider/Ooster Buren. Even gezellig mee gekletst, en toen op weg naar Swaziland. De eerste 150 km waren goed om te rijden.
Toen kwamen wij bij de grens, uit de auto, en een stempeltje halen voor in het paspoort, dus wij weer in de auto, 50 meter verder werden wij weer aangehouden, wij moesten de auto parkeren, en achter in de rij gaan staan, om weer een stempeltje te halen, na +|_ 25 minuten, mocht ik naar het loket toe, Gerard mocht even later naar het loket naast mij, die man vraagt aan mij met hoeveel man wij zijn, ik zeg 2, Ok zegt de man achter het loket, wie is de driver, ik zeg me, Ok zegt de man, car keys please,
geef hem de sleutels en hij begint van alles in een pc, (die je volgens mij s,morgens moet aanslingeren) te tikken, vervolgen krijg ik een met de hand geschreven papier, met daarop de gegevens van de auto, en een 2 (Gerard had allang een stempel en stond buiten te roken) vervolgen kreeg ik een stempel in mijn paspoort, en klaar.
Klaar, ik dacht het niet.
Wij zaten in de auto en reden naar de met de hand bediende slagboom, en gaven daar aan een jongeman het papier af, do you have a ticket, zegt de jongeman, yes I give you the ticket, no a  ander ticket, no a have, you most have a ander ticket, do you have payed, pay? Where? in the Kantoor zegt de jongeman, you can't set the car here, than your can't pay, kom ik weer terug in dat kantoor, zit er helemaal links een man achter een loket, waar ongeveer 12 man voorstaan, met een soortement kassa,
wij moesten 50 rand betalen.
Na wat km te hebben gereden, zagen wij een mooi park, met allemaal winkeltjes, en in een daarvan kon je koffie drinken, op een terras, met een schitterend uitzicht, over een dal, en de koffie was erg lekker.
Na een plas te hebben gedaan, zijn wij weer verder gereden, werkelijk, schitterende uitzichten, helaas heb ik maar een paar ogen, want je kwam ogen te kort.
We reden op een goed berijdbare weg toen tante Truus, plotseling zei, na 600 meter, rechts afslaan, (Gerard zei, is dat wel goed, ik zeg, tante Truus weet de weg) Truus, na 200 meter rechts afslaan, Truus, rechts afslaan, dus.........ik rechts af, de voorkant van de auto ging eerst naar beneden, kwam vervolgens weer omhoog, toen ging de achterkant naar beneden, en stonden wij stil (Ger scheet peentjes) ik zeg, we zitten in een gat met onze achter wielen, dus ik dotje gas, achteruit hobbel de bobbel, en nu vol gas, vooruit 2 keer, boem, boem, (ik dacht, dag onderkant) maar het viel mee.
Zo wij weer verder, 15 kilometer lang over een weg, nou ja, weg??? Het ene gat was nog dieper als het andere, gewoon een beetje zigzaggen. Ik vond het fantastisch, op EEN moment na, ik moest toen, steil, en dan bedoel ik ook steil, omhoog, waar nogal wat modder lag, dus ik dacht, gewoon heel hard blijven rijden, (God zegen de greep)zodat wij niet stil komen te staan, gelukt.
Gerard bleef maar vragen, zitten wij wel goed? Ik zeg Truus weet de weg, ik niet, en jij ook niet.
Dus bleven wij stee(n)vast/los doorrijden, eindelijk, zei tante Truus, over 600 meter rechts afslaan, ik dacht he he eindelijk weer op een begaanbare weg, maar nee hoor, wel rechts af, maar de weg bleef het zelfde.
Na ongeveer een uurtje op deze weg te hebben gereden, kregen wij toch weer asfalt onder de banden, eindelijk,weer gewoon gas erop.
Terwijl ik dit schrijf, 17.00 uur plaatselijke tijd, zitten wij op onze veranda, in de schaduw, het is namelijk in de zon, niet uit te houden (ik zeg dit niet om te klagen hoor)
Zo ik vind het weer genoeg voor vandaag, wij gaan eens kijken, of wij hier kunnen gaan eten.

Wordt vervolgd.